Update bij bizarre productieketens of 'de dingen die ons omringen'

project begint zich te vertakken. allereerst wordt het een boekje 'de dingen die ons omringen' 

een prentenboek - over tien dingen* uit het leven van mijn achtjarige Ghanese buurjongetje Manuel. twintig prikkelende tekeningen laten zien welke weg die dingen hebben afgelegd om bij Manuel te komen en hoe het netwerk waar ze deel van uitmaken eruitziet. nadat het boek (kort) behandeld is in de klas, gaat het mee naar huis, als voorleesboek. op die manier maken zowel ouders als kinderen kennis met de materie.
onderzoek - voorafgaand aan het boek: een denktank van acht kinderen van acht jaar, uit de Amsterdamse Bijlmer, die gedurende vijf/zes middagen de dingen en hun netwerken onderzoeken. in navolging van de filosoof Bruno Latour kijken de kinderen samen met Building Conversation in hoeverre het mogelijk is zich in de dingen die hen omringen te         verplaatsen en welke netwerken zij van belang vinden in kaart te brengen.

doel:
op speelse en prikkelende wijze kinderen en hun ouders bewust maken van de herkomst en samenhang van dingen om ons heen. zowel boek als denktank zijn een uitnodiging om los te komen van het eigen, menselijke perspectief en te kijken naar verbindingen in plaats van naar verschillen. een oefening in het loslaten van lineair denken, van oorzaak-gevolgdenken en goed-foutdenken.

waarom:

we zijn gewend in ons denken de mens boven al het andere te plaatsen; volwassenen misschien nog meer dan kinderen. en in onze zekerheden staan wij mensen nogal eens tegenover elkaar. door kinderen (en hun ouders!) uit te nodigen zich te verplaatsen in de dingen om hen heen, en zich te focussen op wat dat de dingen met elkaar verbindt, wordt het mogelijk ons lineaire denken los te laten: oorzaak-gevolg-denken wordt in vraag gesteld en wij-zij-denken en goed-fout-denken verliest haar belang. we leren dat er meerdere manieren zijn om ons tot bepaalde vraagstukken te verhouden. vervolgens kunnen we kiezen.

juist in een gesegregeerde wijk als de bijlmer, waar verschillen vaak de hoofdtoon voeren, is het van belang ons te oefenen in te zien wat ons verbindt. als we erin slagen om in plaats van naar verschillen, te kijken naar de verbindingen tussen de dingen, worden de gesprekken anders. zodra we gaan spreken vanuit netwerken, komen er andere oplossingen en andere vragen naar voren. 

we leven in een geglobaliseerde consumptiemaatschappij en worden omringd door dingen waar we de herkomst niet van weten. we kopen makkelijk nieuwe dingen, en als ze stuk zijn gooien we ze net zo makkelijk weg. volgens mij hebben die twee dingen met elkaar te maken: als we weer beginnen te weten waar de dingen vandaan komen, en hoe ze met elkaar samenhangen, kunnen we bewustere gebruikers, kopers en wereldburgers worden. dan hebben we een keuze.

juist in een wijk ‘in opkomst’, waar het vuilnis nog regelmatig in de bomen hangt, lijkt verbinding met de natuur en de dingen om ons heen ver weg. door met kinderen uit deze buurt in gesprek te gaan, kunnen we deze aanname onderzoeken. welke verbindingen leggen zij? wat vinden zij belangrijk? wat vinden de bomen van het vuilnis? en het vuilnis van de bomen? en de vogels? en de ratten?

door een boek te maken dat hier zijn herkomst heeft, toegespitst op de producten die de mensen hier kopen, en de problemen waar de mensen hier tegenaan lopen, en dat via school het huis binnenkomt, kunnen zowel ouder als kind spelenderwijs met deze gedachten kennismaken.

uiteindelijk levert het een boek dat in heel Nederland resonneert, niet alleen in de Bijlmer. het wordt een boek dat over de belevingswereld van kinderen gaat. alle kinderen.