Tyche van Bommel

Elf jaar geleden verhuisde ik van Amsterdam, waar ik geboren ben, naar Den Haag, voor de liefde. Mijn man woonde hier al met zijn twee zonen. Sindsdien wonen wij samen met onze dochter op de Mient; de jongens zijn inmiddels uit huis.

We hebben veel aandacht besteed aan het samengesteld zijn. Jarenlang hielden we eens in de twee weken een familieberaad: hoe gaat het met jou in dit gezin, hoe zit je erbij? Het was soms intensief, maar ik denk dat het aardig gelukt is, dat samengesteld zijn 😊

Ik ben eigenaar van Het Gespreksbureau, waar ik de opleiding tot gespreksbevrijder geef – een nieuwe manier van gesprekken voeren die voortdurend in ontwikkeling is.

Het gaat om horen wat er ónder de woorden wordt gezegd. Woorden dekken vaak niet helemaal de lading van wat we bedoelen. Wanneer we elkaar écht horen, ontstaat er verbinding. En met die verbinding komt hoop: hoop dat we er samen uitkomen, dat er een betere toekomst mogelijk is, en de moed daar steeds weer voor te gaan.

Als vrijwilliger leid ik de reeks Gesprekken zonder doel in Weimar’s Wijkpaleis in Den Haag.  Daarmee wil ik in gesprek gaan met mensen. Elkaar opzoeken, uitwisselen wat ons bezighoudt, delen met elkaar en elkaar écht horen. Zonder doel. We hoeven daarna niet verbonden te zijn, we hoeven elkaar niet te begrijpen. Het gaat erom dat we elkaar simpelweg horen.

En als ik niet praat, speel ik graag viool in verschillende amateurorkesten door het land.

Ik vind mijn buurt gezellig en mooi, en ik woon er graag. Wat me wel intrigeert, is dat je vaak vooral de mensen leert kennen die net zo zijn als jij. Waarom ken ik vooral de mensen die op mij lijken, en niet de anderen in de buurt – mensen met een ander geloof, een ander beroep of een andere achtergrond?

Dat blijft me bezighouden – en is ook een van de redenen dat ik Gesprekken zonder doel ben gestart.

Toen ik hier kwam wonen, was dat niet met een groot plan of droom. We zochten gewoon een huis en vonden er een.

Wat me heeft verrast, is hoe fijn ik de coronatijd vond. Steeds op het bankje voor het huis, altijd gezellig contact met de buren. Na corona stopte dat helaas weer.

Ik zou het mooi vinden als er meer van die verbinding in de straat was. Tegelijk vind ik dat spannend – ik kruip ook graag snel achter mijn voordeur. Verbinding maken vergt moed, blijkt steeds maar weer.

Ik ben een verbinder en gespreksbevrijder. Ik help mensen en groepen om écht naar elkaar te luisteren. Daarvoor ontwikkelde ik de opleiding tot gespreksbevrijder, waarin ik mensen leer vanuit contact met zichzelf, contact te maken met de ander. Want alleen als je jezelf kunt horen, kun je ook de ander horen.  

Je zet hierbij jezelf in als instrument. Gespreksbevrijding is geen methode. Het is een houding.  
Het gaat om verbinding, contact en hoop – precies dat wat we in de wereld nu heel erg kunnen gebruiken.

Ik denk graag mee over hoe we elkaar beter kunnen horen. Hoe we gesprekken voeren zonder te overtuigen of vast te lopen in oude patronen.

Met mezelf en mijn eigen gevoel als instrument begeleid ik met aandacht en aanwezigheid gesprekken waarin iedereen zich gezien en gehoord voelt – dat kan ik en dat doe ik het allerliefst.

Sinds 2009 werk ik als gespreksleider. Sinds 2020 train en coach ik ook anderen in het creëren van verbinding en het voeren van bevrijdende gesprekken, waarin de hele mens mag meedoen in plaats van alleen een stukje.

Als mensen zich gezien en gehoord voelen, ontstaat er zoveel ontspanning en kracht. Ik denk steeds: daar redden we de wereld mee 😊